In Frankrijk zijn bedrijven wettelijk verplicht om de werkuren van hun werknemers bij te houden en te registreren. Werkgevers moeten in staat zijn om werkuren aan de autoriteiten te verantwoorden en werknemers de mogelijkheid geven om op elk moment hun eigen tijdregistraties te bekijken. Echter, de wet vereist geen specifieke registratiemethode. Werkgevers kunnen kiezen tussen papieren logboeken, fysieke tijdklokken, softwaretools, of mobiele apps. De belangrijkste eis is om nauwkeurigheid en transparantie te waarborgen.
Ja, het bijhouden van werkuren van werknemers is verplicht, maar de gebruikte methode is aan de werkgever. Historisch gezien gebruikten bedrijven papieren tijdsheets om gewerkte uren bij te houden. Met de introductie van badgeuses, werd het eenvoudiger om aankomsten en vertrekken te registreren.
Moderne oplossingen omvatten digitale tijdklokken en mobiele tijdregistratie-apps, die gegevensverzameling automatiseren en de nauwkeurigheid verbeteren. Deze technologieën zijn ontstaan om het bijhouden te vereenvoudigen toen regelgeving zoals de 35-urige werkweek en RTT-dagen werden ingevoerd.
Alle werknemers vallen eronder, ongeacht het contracttype (voltijd, deeltijd, bepaalde tijd, enz.). Werkgevers moeten de feitelijke werkuren bijhouden en de rechten van werknemers respecteren met betrekking tot gegevensverzameling en privacy.
Met de 35-urige werkweek en bijbehorende regelgeving moesten bedrijven nauwkeurigere systemen invoeren. Digitale en mobiele tijdregistratieoplossingen werden essentieel, waardoor naleving werd gewaarborgd terwijl tijdregistratie voor werknemers flexibeler werd.
Bedrijven zijn ook verplicht om te weten wie er op elk moment ter plaatse is. Dit is onderdeel van de veiligheidsvoorschriften op de werkplek. Echter, elk toegangscontrolesysteem (inclusief tijdklokken) moet voldoen aan de GDPR en CNIL-richtlijnen om de rechten van werknemers te beschermen.
Om bedrijven te helpen, biedt CNIL een gratis gids aan die de wettelijke verplichtingen uitlegt en bedrijven helpt te kiezen voor conforme tijdregistratieoplossingen.
Sinds 25 mei 2018 vereist GDPR dat bedrijven werknemersgegevens beschermen die via tijdregistratiesystemen worden verzameld. Werknemers hebben het recht om te weten welke gegevens worden verzameld, hoe deze worden gebruikt en wie er toegang toe heeft.
Voor digitale tijdklokken omvat dit meestal:
De gegevens kunnen alleen worden geraadpleegd door geautoriseerd personeel (meestal HR) en mogen niet worden gebruikt om de bewegingen van werknemers binnen de werkplek te volgen.
De werkgever is wettelijk verantwoordelijk voor het waarborgen van nauwkeurige tijdregistratie. Echter, de werkgever kan deze verantwoordelijkheid delegeren aan gekwalificeerde werknemers, meestal in de HR- of salarisadministratieafdeling.
Deze medewerkers zijn verantwoordelijk voor:
Voordat een nieuw tijdregistratiesysteem wordt ingevoerd, moeten werknemersvertegenwoordigers (zoals de CSE) worden geraadpleegd. Dit zorgt ervoor dat het systeem:
De werkgever moet ook alle werknemers informeren over het systeem voordat het wordt geïmplementeerd. Werknemers kunnen niet weigeren om een legaal tijdregistratiesysteem te gebruiken, tenzij het GDPR schendt of biometrische tracking omvat (wat illegaal is tenzij vereist voor hoogbeveiligde gebieden).
Hoewel sommige werknemers tijdregistratie als indringend ervaren, beschermt de wet hen eigenlijk. Nauwkeurige tijdregistraties zorgen ervoor dat:
Reistijd naar klantlocaties telt als werktijd en moet op de juiste manier worden geregistreerd. Werknemers moeten in klokken voordat ze het bedrijfsterrein verlaten.
