Het is de verantwoordelijkheid van het bedrijf om het arbeidscontract op te stellen en de duur ervan vast te stellen voordat het ter ondertekening aan de werknemer wordt aangeboden. Terwijl een contract voor onbepaalde tijd (CDI) als geen einddatum wordt beschouwd, moet een contract voor bepaalde tijd (CDD) duidelijk de beëindigingsdatum vermelden. In gevallen waarin werknemers 100% op afstand werken, wordt vaak een afstandscontract gebruikt. Om tijd te besparen, kunnen bedrijven kiezen voor software die elektronische handtekeningen voor contracten mogelijk maakt—of het nu gaat om voltijdse, deeltijdse, contracten voor onbepaalde of bepaalde tijd.
Contracten voor bepaalde tijd en tijdelijke contracten moeten expliciet een einddatum vermelden in de arbeidsovereenkomst. Het duidelijk specificeren van de duur dient verschillende doelen:
De duur van een contract voor bepaalde tijd is strikt beperkt door de wet. Belangrijke punten zijn:
Voor ondertekening—of het nu voor een contract voor onbepaalde of bepaalde tijd is—moeten beide partijen de voorwaarden wederzijds accepteren. Geen enkele voorwaarde kan eenzijdig worden gewijzigd. Als beide partijen akkoord gaan om een voorwaarde te wijzigen, moet er een amendement worden ondertekend. De wet specificeert dat het niet voldoen aan een van de volgende vier geldigheidsvoorwaarden het contract ongeldig kan maken:
Dit kader stelt een bedrijf in staat om een contract voor bepaalde tijd te ondertekenen dat varieert van enkele dagen tot meerdere maanden voor situaties zoals het vervangen van een afwezige werknemer of het vervullen van een dringende, uitzonderlijke behoefte. Het is belangrijk op te merken dat een dienst- of freelancecontract niet wordt beschouwd als een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd. Het kan echter door de URSSAF worden geherclassificeerd als een arbeidsovereenkomst als de opdrachtnemer een enkele klant heeft of als de klant de leidinggevende controle over de opdrachtnemer heeft.
